19 uur - meezing-concert
voor het goede doel
met a capella groep Les Voix Perdues, het Sint-Annakoor én vooral het publiek dat zelf meezingt en live begeleid wordt op orgel, keyboard en gitaar.
De muzikale leiding is in handen van Marianne De Backer, Myriam Baert en Johan Clerkx.
Uw vrije bijdrage gaat integraal naar Music For Life 2012 “we do give a shit”.
Kippenvel for Life....
Koud was het niet in de Sint-Anna-ten-Drieënkerk op Linkeroever, die miezerige zaterdagavond, 17 december. Het was de sfeer, de muziek, het kerstgevoel dat de meer dan tweehonderd deelnemers aan de zangavond in deze kerk af en toe de rillingen over de rug deed lopen.
17 december, startte dan Music for Life niet, in Leuven? Zal wel zijn dat er iets te doen was nabij de residentie van Louis Tobback, maar voor Antwerpen werd de actie van Studio Brussel op 17 december om 19 u ingezongen in de kerk aan de Hanegraefstraat.
Waarom wachten tot Siska, Tomas en Sam de Groenplaats gevonden hebben?
Levende traditie
En zelfs voor Studio Brrrrrusseeeel moet top niet altijd pop zijn. Ook het kerstrepertoire is muziek die leeft. Meezingen, en luisteren, naar oudere en nieuwere liederen, over Maria, Bethlehem, vrede op aarde. Het was voor het goede doel: wie het niet wist, werd daaraan herinnerd door enkele filmprojecties tussendoor, waarin het opzet van deze laatste Music for Life werd toegelicht: het Rode Kruis steunen in zijn inspanningen om arme kinderen in Derde-Wereldlanden te helpen menswaardiger te leven, elementaire dingen aan te leren zoals handen wassen na het toilet en drinkwater zuiver houden, en hygiënische drinkwatervoorzieningen en rioolinfrastructuur aan te leggen.
Zodat die kinderen geen prooi meer zijn van de killer diarree, de grootste doodsoorzaak ter wereld bij kinderen.....
Het Sint-Annakoor bracht de kerk op temperatuur met een onverwachte kerst-flash-mob, de titel kon niet gepaster: “Midden in de winternacht...” en daarna brachten ze uit hun ijzeren repertoire enkele meerstemmige liederen, om de toon van de avond te zetten.
Koen Maris begeleidde hen uitstekend op het veelgeprezen orgel, en hij deed dat met evenveel verve bij de samenzang, door dirigent Johan Clerckx in goede banen geleid.
Velen dachten waarschijnlijk zoals ik: wie heeft ooit beweerd dat Vlamingen niet meer kunnen zingen, en zeker in de kerk niet? Het klonk meeslepend, warm, zoals dat alleen maar kan wanneer een massa gemeenschap wordt.
Deze harmonie van stem en gevoel werd opgetild door de kwaliteit van de “trekkers”: Johan Clerckx, het Sint-Annakoor onder leiding van Myriam Baert, Koen Maris.
En door Marianne De Backer, die, gedragen door de gevoelige mondharmonica van Jan Van Noten, ontroering in de kerk bracht als ze zong “...prendre un enfant par la main...”.
John Lennon deed ze herleven met “Happy Chrismas – war is over”... Zij had gitarist Kris Verrelst meegebracht, die samen met haar Rudolph, die roodneuzige eland (of is hij een rendier? In elk geval geen kalkoen...) door de kerk deed huppelen, en ons steunde als we “The first Noel” zongen.
En we zongen ook “Susa Nina” en “Stille Nacht”, samen, en dat lukte, en “Hoe leit dit kindeke...”.
En stil werd het als het vocaal kwartet “Les voix perdues” over vrede en oorlog zongen, en een diepgevoelig lied brachten uit de Russich-Orthodoxe liturgie, en “O Kerstnacht, schoner dan de dagen”. Vondel was even terug in Antwerpen...
Geen crisis in de vrijgevigheid
We kwamen om te zingen, en we zijn voluit aan onze trekken gekomen. Maar we kwamen ook om te geven, voor het goede doel. Daar kennen we wat van op Linkeroever: vorig jaar hebben we meer dan 1100 € naar de Groenplaats kunnen brengen.
Dit jaar doen we daar een reusachtige schep bovenop: meer dan 1600 € is er rond gehaald, een onvervalst lieftallig spaarvarkentje boordevol centjes incluis.
Waar is dat Glazen Huis?
Marc Tassier
Meer over Music for Life 2011: stubru
26.11.2011
20 uur - Dubbelkorig - C-koren Caljenté o.l.v. An Meeusen, Cantilene en Cantando o.l.v. Luc Anthonis
De C-Koren uit Ekeren zijn de grootste koororganisatie van België met 370 zangers: gemengde koren, vocale ensembles, een kinder-, jeugd- en jongerenkoor enz.
Cantilene is het jongerenkoor (18 tot 25 jaar). Dit koor behaalde in zijn lange geschiedenis reeds tal van prima resultaten op koorwedstrijden en festivals en het koor heeft zowat gans Europa aangedaan tijdens zijn veelvuldige concertreizen.
Ook het gemengd koor Caljenté (25 tot 45 jaar) scoort hoge noten dank zij de passionele en zeer kundige leiding van An Meeusen. Dit koor telt ruim 50 enthousiaste koorleden, heeft een pianobegeleiding en het repertoire gaat van profaan en religieus over oude en moderne muziek.
Het vocaal Ensemble Cantando tenslotte richt zicht op hedendaagse muziek en gaat diverse uitdagingen aan. Vlaamse componisten spelen een voorname rol op de repertoirelijst. Het geheel wordt bijzonder kundig geleid door dirigent Luc Anthonis.
Eén geheel
Met zo’n affiche kan het niet meer verkeerd gaan. Het concert was dan ook wervelend, prachtig, hartverwarmend en met diverse kippenvelmomenten.
De koren traden elk apart op, dan weer twee aan twee om tenslotte in de finale met meer dan 100 zangers samen te zingen en de avond adembenemend af te sluiten.
En het moet gezegd, het concert liep bijzonder vlot, zonder pauze om de opbouw niet te onderbreken.
Muziek van Bach en Mendelssohn passeerden de revue, maar ook van Hans Leenders, Josap Vila en Heinrich Schütz.
Dirigenten An Meeusen en Lut Anthonis slagen erin de koren tot grote prestaties te brengen. Ook de liederen die door diverse koren samen werden uitgevoerd, waren harmonieus en bijzonder.
Ondanks dat er meer dan 100 uitvoerders zijn, vormen ze een geheel.
19.11.2011
20 uur - Themaconcert ZIJ-Zicht door het vrouwenkoor Persephone
Persephone bezingt de vrouw
19 november. In mijn agenda staat dik onderstreept: “concert Persephone”. De koers van dit uistekende koor had een nieuw record bereikt in mijn persoonlijke muziekbel-20 na de eucharistieviering van 23 oktober, toen zij prachtig gezongen hadden.
Ik kom zoals gewoonlijk eigenlijk niet op tijd, kan nog binnensluipen zonder te storen en vind met moeite nog een stoel. Er zijn er nog die dit koor willen horen. Ik sluit de ogen, verwacht Mendelsohn, Bach, Vivaldi... Onverwacht interessant
... en ik krijg de “Beijing Declaration of Indigenous Women” te horen. Gevolgd door “The earth is my mother” van Lorenz Maierhofer. En dan de gevoelige verzen van Neeltje Maria Min “Mijn moeder is mijn naam vergeten”, waarna het koor “Schrijf mijn naam niet” van Vic Nees brengt.
Op het verkeerde been gezet. Maar de focus was vlug aangepast. Natuurlijk, ik herinner me de affiche: het concert vaart onder de titel “Zij-zicht”.
Dit is een themaconcert van een vrouwenkoor. Teksten, zang, voordracht, choreografie bewegen zich rond “de vrouw”, als facetten van ... ja, van diamanten. Niet alleen omdat die “a girl best friends” zijn.
Dit optreden straalde enthousiasme uit, en plezier aan het zingen, vriendschap, overtuiging, zelfbewustzijn.
Persephone zong met de kwaliteit die ik vroeger heb mogen waarderen: helder, gedisciplineerd, met een gevarieerd stemmingspalet, mooi, zeer mooi. Zij brachten een afwisselend repertoire, en leerden me namen appreciëren die ik nog niet kende: Maierhofer, Grases, Chilcott, Badings, Mermoud, Coleman, Eben, German.
Er was ook Nees te horen, Reich, Kodaly, Dvorak, Grieg, Brahms, Bernstein.
Aangenaam verrassend waren ook enkele nummers die de grenzen van het begrip “kunst” verlegden: roepen en lachen, handen klappen, een vingerknip: het zijn “geluiden” die omgetoverd kunnen worden tot zinvolle, meeslepende muziek.
Staande ovatie
Het koor werd aan de piano ondersteund door Alicia Mennes, die ook een intens beluisterd intermezzo bracht. Een aangepaste projectie maakte van dit optreden een totaal-spektakel. De hoge kwaliteit was mede het resultaat van een zeer verzorgde en afgewerkte uitvoering: hier is duidelijk hard en diepgaand aan gewerkt.
Nicole Everaerts en Jo Remans hadden het geheel vlot en stevig in handen. Anja Neels tekende voor de regie, met zwier. Klank, licht en geluid werden verzorgd door Chris De Weger en Jan Petré. Het hele koor zou naam voor naam mogen vermeld worden.
Een staande ovatie deed er geen doekjes om: het publiek was zeer, zeer tevreden.
Persephone is in de Griekse mythologie de barmhartige koningin van de onderwereld. Op 19 november heerste ze stralend in het halfdonker van de Sint-Anna-ten-drieënkerk.
16.10.2011
15 uur - Dubbelspel - Het Saxofoonorkest & Metropole Brass Band o.l.v. Guy Audenaert
Een uniek dubbelconcert in de Sint-Anna-ten-Drieënkerk, Antwerpen Linkeroever.
2 juli 2011 - 2 oktober 2011 -
Zomerse orgelklanken
Tegen de achtergrond van de tentoonstelling “Yves Leterme maakt schoon schip”
10.07.2011
Koen Maris bespeelt het orgel en begeleidt sopraan Irene Carpentier. Succesvol eerste zomerconcert Ons eerste concert in de reeks “Zomerse Orgelklanken” van jong muzikaal talent mocht rekenen op een zeer grote belangstelling.
De jonge maar ervaren organist, Koen Maris uit Beveren-Waas en de talentvolle sopraan, Irene Carpentier beten de spits af met een zeer mooi uitgebalanceerd programma van afwisselend orgel en zang met orgel.
Zo konden we genieten van zowel oude als romantische en moderne componisten.
Het concert opende met een Passacaglia und Fuge in c-moll(BWV 582) van J.S.Bach gevolgd door 3 Psaumes van Arthur Honegger en een Interludio op.81 nr.3 van Rosseau. Het eerste deel werd beëindigd door twee aria’s uit de Matthäuspassion - “Ich will Dir mein Herze schenken” en “Aus Liebe”.
Na een korte pauze om de gelegenheid te geven aan de toehoorders de tentoonstelling van Yves Leterme te bekijken bracht Koen Maris, Preludium in fis van Buxtehude. Dit werd gevolgd door een prachtig werk van Peeters Cornet - Salve Regina (versetten) met alternatief orgel en zang - het Salve Regina van Rosseau (orgel) - Cantique Spirituel van H.Andriessen(orgel en zang) en de Fantasia in c gecomponeerd door Van den Kerkhoven Abraham.
Het tussentijds applaus na de verschillende stukken groeide steeds verder aan.
Het “Ave Maria “ uit 4 motetten op.9 van Marcel Dupré kreeg zeer veel bijval en met een krachtige Fuge in G-dur (BWV 576) van J.S.Bach werd het recital afgesloten. Beide musici mochten genieten van een verdiende staande ovatie. Monique van den Abeele
24.07.2011
Gert Amerlinck (Dexia Classics laureaat) bespeelt het orgel samen met Ellen Van den Brande op cello. Orgel en Cello, een muzikaal duo.
Ons tweede zomerconcert op 24 juli werd uitgevoerd door Gert Amerlinck aan het Orgel en de celliste, Ellen Van den Brande.
Het getalenteerd muzikaal duo genoot reeds faam op Linkeroever door hun gezamenlijk optreden tijdens de vorige zomerconcerten.
Het eerste deel van hun concert werd gewijd aan orgelmuziek afgewisseld door werken voor orgel en cello. Zij openden met drie werken van J.S.Bach - Fantasia en Fuga in g. BWV 542 voor orgel – Gambasonate nr.1 in G, BWV 1027 voor cello en orgel en de 7de Orgeltriosonate, een orgeltranscriptie van BWV 1032 door Gert Amerlinck.
Met de Sonate V in e, voor cello en Basso Continuo van Antonio Vivaldi werd dit eerste deel met composities van oude meesters afgesloten.
Daarna volgde een pauze met gesmaakte inleiding door Marc Tassier over de film en tentoonstelling van Yves Leterme en was er even tijd om de benen te strekken en rond te kuieren.
Het tweede deel bestond uit vier gezamenlijke werken voor Violoncello en orgel. Een prachtige Sonate in drie delen (Lento, Vivace Molto en Largo con espressione) van Günther Raphael, waar in sommige delen het voetpedaal een aanzienlijke rol speelde, werd gevolgd door een harmonieus “Salve Regina” Cantilena choralis van Hermann Schroeder – ” Aria” van Chris Dubois en “Hommage à Jean Gallon” van Maurice Duruflé.
Het concert werd besloten met een meesterlijk uitgevoerd orgelwerk “Prélude et Fugue sur le nom d’Alain” van diezelfde Maurice Duruflé.
Zoals vorige keer konden Gert en Ellen een grote groep enthousiaste muziekliefhebbers en tentoonstellingbezoekers bekoren en was het warme applaus spontaan en zeer verdiend. Monique van den Abeele
07.08.2001
Peter Maus bespeelt het orgel samen met Stefanie Nauwelaerts (Dexia Classics laureaat) op saxofoon Genieten van het ongewone: orgel en saxofoon in de Sint-Anna-ten-drieënkerk
De Zomerse Orgelklanken trekken steeds meer toehoorders
Zondagnamiddag 7 augustus bracht weer twee jonge talenten naar Linkeroever.
De aanwezigen – en ze waren met bijna 100! - mochten een recital beluisteren van Peter Maus op orgel in samenspel met Stefanie Nauwelaerts op altsaxofoon. De combinatie van het orgel, dat gedragen wordt door een eeuwenoude traditie, met een relatief jong instrument als de altsax is op zijn zachts gezegd wat ongewoon.
Orgelklanken in de kerk, dat lijkt vanzelfsprekend. Maar een saxofoon, associëren we dat niet eerder met Louis Armstrong, rokerige kroegen en Jazz Middelheim?
Van Bach tot Bay: muziek voor alle tijden
Ik heb het me niet beklaagd, integendeel. In de lijn van de voorbije “Zomerse Orgelklanken”, was ook dit een hoogstaande ervaring.
Stefanie Nauwelaerts en Peter Maus brachten een programma dat de muziekgeschiedenis overspant van de XVIIde eeuw, over Saint-Saens en Massenet, tot Benny Couroyer (+ 1988).
Als ik hierbij meegeef dat deze laatste speelde in het orkest van ... Francis Bay, weet u dat het programma verschillende genres bracht: een praeludium en een fuga van Bach, fragmenten uit opera’s, “klassieke” werken uit de orgelliteratuur, maar ook – zogenaamd - “lichte” muziek.
Deze afwisseling op zich was al een reden om te komen luisteren.
De keuze van Peter Maus en Stefanie Nauwelaerts zorgde voor verfrissende confrontatie tussen verschillende stijlen. Maar intelligente partituren zijn op zich nog geen waarborg voor een concert dat bijblijft. Het is een beklijvende uitvoering geworden omdat het neergezet werd door twee jonge, gedreven en talentvolle mensen, die met hart en ziel, en in gevoelig samenspel, gedurende bijna twee uur het publiek geboeid hebben.
Niet te verwonderen dat het applaus even de allures kreeg van de Scala van Milaan...
Kansen voor talent
De klank van beide instrumenten en de genuanceerde interpretatie van beide musici kwam des te meer tot zijn recht dank zij de reeds vaak geprezen akoestiek van de kerk.
Zoals de vorige uitvoerders waren ook zij zeer te spreken over de mogelijkheden die deze ruimte biedt. De combinatie van jonge talent en klankkwaliteit kunnen verklaren waarom er elke keer meer muziekliefhebbers de weg naar de Sint-Anna-ten-drieënkerk vinden.
Het groeiend succes wijst misschien ook op het belang dat deze muzikale namiddagen krijgen: het is niet evident dat jonge en beloftevolle musici die het nog “moeten maken” een kans krijgen om voor een geïnteresseerd publiek op te treden.
Als toehoorder kan ik alleen maar dankbaar zijn dat ik de kans krijg om hen te horen. Ik kijk uit naar de volgende concerten. Gelukkig, er zijn nog vier en dan is het aftellen naar volgend jaar...
Marc Tassier
21.08.2011
Hugo Bakker bracht ons een hoogstaand orgelrecital Ondanks het warme broeierige weer en de onheilspellende weersvoorspellingen kwamen de echte muziekliefhebbers afgezakt voor de “Zomerse orgelklanken” uitgevoerd door de Nederlandse organist, Hugo Bakker.
Hugo is organist van de Sint-Maartenskerk van Zaltbommel en bespeelt daar het majestueus Wolfferts-Heijneman orgel. Vorige week bespeelde hij met succes het orgel van de Antwerpse kathedraal tijdens de concerten “Orgel na de Noen”.
Het programma dat hij op Linkeroever bracht was aangepast aan de mogelijkheden van ons Aerts-Castrel orgel dat geïnspireerd is op het Spaanse orgel. Het concert begon met een Batalha de 6.tono van een anonieme Spaanse componist en werd vervolgd door een Sonata Sol Maggiore k.328 van Domenico Scarlatti.
De “Elf Versen op Salve Regina” afwisselend werk van Bernard Foccroulle (1953) en Arnold Schlick (1455-1525) bracht ons iets nieuws, maar was voor de meeste een moeilijk en onbekend werk.
De 4 werken van J.S.Bach met ondermeer “Wachet auf ruft uns die Stimme” klonken de toehoorders meer vertrouwd in de oren. Met een Idylle van Marco Bossi en “Elevazione in re minor” van Felice Moretti sloot het eerste deel grandioos af.
Na de pauze was het weer de beurt aan Domenico Scarlatti met 2 Sonates in Mi en Sol Maggiore. Daarna bracht de organist werk van zijn leermeester Reitze Smits (1954). Uit “Five light pieces for the organ” bracht hij – “En Taille” en “Piece croisée” twee werken voor meer technisch ontwikkelde spelers.
Een mooie “Toccata” van Frescobaldi ging “Cantio” van de Oostenrijkse componist Franz Danksagmüller vooraf. Deze hedendaagse componist is ook vooral bekend om zijn experimentele elektronische composities.
Als afsluiting mochten we genieten van een prachtig Barokstuk van de Franse componist Pierre du Mage uit 1708. Met het enig bekende werk “Livre d’Orgue” van deze componist kwam er een einde aan het orgelrecital.
Vooral tijdens de “Plein jeu” “Basse de trompette” en de “Grand Jeu” kwamen de grote kwaliteit van het werk van de Franse componist en de mogelijkheden van het orgel volledig tot zijn recht.
Omwille van de uitvoering en de moeilijkheidsgraad was het een concert voor de echte orgel- en muziekliefhebber.
Monique van den Abeele
04.09.2011
Nicolas De Troyer (Dexia Classics laureaat) bespeelt het orgel Het woordenloze spreken van de muziek Nicolas De Troyer laat het orgel ademen
Muziek is “slechts” klank, stoffelijk, trillende lucht. Toch kan zij drager zijn van ideeën en gevoelens: de kunstenaar drukt zich uit, de luisteraar voelt zich aangesproken, denkt, wordt ontroerd, verrast. Dit bleek weer eens tijdens het orgelconcert van Nicolas De Troyer op 4 september in onze Sint-Anna-ten-Drieënkerk. Naar de luisterende stilte te oordelen, was ik zeker niet de enige van de talrijke aanwezigen die zich door de muziek geraakt voelde.
Nicolas De Troyer kent onze kerk en haar orgel zeer goed. Hij is er mee vertrouwd, en kan vrij en ontspannen het beste uit het instrument en uit de ruimte te halen. Een gevarieerd programma leidde ons van Bach over de negentiende tot in de twintigste en eenentwintigste eeuw. We hoorden uiteenlopende stijlen en genres, nu eens meeslepend, soms overweldigend, en dan weer ingetogen. Een van de kwaliteiten van Nicolas De Troyer is de beheersing waarop zijn orgelspel gebouwd is. Dit maakt dat de muziek, ook als ze complex wordt, toch steeds helder gestructureerd klinkt: nooit is het orgel “de pedalen kwijt”, je hoort als het ware dat de muziek steeds kan “ademen”.
Ook modern is boeiend
Misschien is het deze helderheid die ervoor zorgt dat ook moderne en hedendaagse stukken voor minder ervaren toehoorders boeiend worden. Het vooroordeel dat nieuwere muziek “moeilijk” zou zijn, wordt waardeloos bij het horen van onder andere werk van de jong gestorven Franse componist Jean Alain, een van die moderne meesters die Nicolas De Troyer duidelijk met plezier op het programma zet. Deze muziek is uiteraard anders dan die uit vroegere eeuwen, maar ze is mooi op een andere manier, ze is interessant, ze vraagt om beluisterd te worden, als ze op zulk een intelligente manier gebracht wordt.
Het einde van het concert zorgde voor een verrassende synthese van het hele concert. Het programma beloofde eigen werk van Nicolas De Troyer: twee bewerkingen van kerkliederen. Alle partituren en papieren verdwenen, en Nicolas begon twee improvisaties: de eerste op “Wer nur den lieben Gott läßt walten”, een Duits koraal uit 1641. Het was hedendaagse muziek, maar atmosfeer en opbouw brachten ons het begin van het programma in herinnering, het stuk van Bach.
Toen kwam de tweede improvisatie: we hoorden hoe “Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt en gegeven” uitgewerkt werd tot een grootste meeslepende compositie, die gaandeweg het enthousiasme van Pasen deed openbloeien in de kerk. Het was letterlijk een unieke ervaring: dit was improvisatie, deze muziek bestond daarvoor niet, ze werd op daar en dan in het leven geroepen.
De laatste noten zweefden nog in de kerk als Mon Reyn kernachtig samenvatte wat velen zullen gedacht hebben: dit was een concert “van Bach tot De Troyer”. Het was weer zeer, zeer goed en deugddoend.
Marc Tassier
18.09.2011
Jeroen Follon (Dexia Classics laureaat) bespeelt het orgel samen met Veerle Huskens (Dexia Classics laureaat) op hobo
De troostende melancholie van de hobo
Zondag 18 september, 14 u: meer dan tachtig muziekliefhebbers hebben de weg gevonden naar het concert van Veerle Husken, hobo, en Jeroen Follon, orgel.
De orgelconcerten beginnen naam te maken.
Beide musici zijn jonge twintigers. Hun jeugdigheid is een van de belangrijkste redenen waarom deze “Zomerse orgelklanken” zo interessant zijn.
De uitvoerders stralen allen jong enthousiasme uit, de routine van de gevestigde podiumkunstenaar is nog ver, ze musiceren ongedwongen, spontaan, hun plezier aan het musiceren is aanstekelijk.
Evenwicht in verscheidenheid
Het lijkt bijna niet te geloven dat het de eerste keer was dat Veerle en Jeroen samen een concert gaven.
Naast hun muzikaal talent beschikken zij over de gave om elkaar aan te voelen, en de muziek van deze twee instrumenten te doen klinken als een natuurlijk geheel.
Het programma bracht een aantal interessante werken voor hobo en orgel, afgewisseld met uitstekend uitgevoerde orgelsolo’s. Werk van J. S. Bach en B. Gallupi wisselde af met recentere componisten als H. Roelstraete en J. Alain, we hoorden E. Satie en F. Peeters.
Zowel samen als bij het solospel toonden beide jonge kunstenaars zich gevoelige en talentrijke musici. Jeroen bespeelde gedreven én helder het orgel, met virtuoos gemak in dienst van muzikaliteit. Van het orgel weten en zien we dat dit gemak niet vanzelfsprekend is.
De hobo lijkt voor een leek eenvoudiger. Schijn bedriegt. Op de onvolprezen Wikipedia lezen we: “De hobo wordt beschouwd als een relatief moeilijk te bespelen instrument. Om lang achter elkaar te kunnen spelen is veel studie vereist.”. Verleden zondag was van die moeilijkheid niets te horen. Integendeel, met beheerste lichtheid bracht Veerle een zeer verzorgde uitvoering en een gevoelige interpretatie.
De echo van de herdersfluit
Het laatste werk was een “Andante pastorale” van J. Rheinberger. Een Pastorale is een “herderszang”. De hobo is dan ook de erfgenaam van de oude herdersfluit, die al in de Oudheid gebruikt werd.
En herdersmuziek, die ontstaan is in de eenzaamheid van de natuur, is verbonden met gevoelens als melancholie, verlangen naar het onbereikbare, maar ook verzoening met het bestaan. Ook de hobo lijkt die gevoelens op te roepen. Schrijft de te vroeg gestorven Herman De Coninck niet: “Hoor de wind door de henna-bomen varen?met een klank van hobo,de zwerver onder de instrumenten” in zijn bundel: ”Met een klank van hobo”...
Bij het schrijven van deze tekst ontmoet ik een ander vers van Herman De Conick uit dezelfde bundel: “Alles is ver. En de liefste dingen nog verder. Maar door het verleden wordt het bij elkaar gehouden, als schapen door een herder.”
In de atmosfeer van deze regels hoor ik de muziek van Jeroen en Veerle klinken. Zij hebben zeer veel applaus gekregen. Terecht.
Marc Tassier
02.10.2011
Hera Wyckers (Dexia Classics laureaat) bespeelt het orgel en begeleidt sopraan Astrid Stockman.
Slotconcert zomerse orgelklanken - Hera Wyckers en Astrid Stockman
Kunst doet wonderen
De zomer is voorbij, zo ook de “Zomerse orgelklanken”. Astrid Stockman, sopraan, en Hera Wyckers, orgel, brachten het slotconcert op zondag 2 oktober in onze kerk.
Hun optreden vormde ook het orgelpunt op de tentoonstelling van Yves Leterme. De kunst toonde zich deze zomer in haar vele gedaanten: beeld, klank, woord.
Oppervlakkig gezien is kunst iets povers: papier met verf of inkt, wind in een pijp, vingers die bewegen, de adem die langs stembanden schuurt. Maar voor wie zich laat raken, openbaart zich het ongrijpbare: krabbels krijgen diepte, kleur wordt melancholie, een menselijke stem ontroert, klanken groeien tot muziek die spreekt. Een wonder, een schepping komt tot stand, is even aanwezig, en zweeft weg met het laatste applaus. Maar niet helemaal...
Reizend door Europa
Het programma was opgedeeld in drie “geografische” onderdelen: we vertrokken in Italië, en luisterden naar Andrea Gabrieli, Giulio Cacinni, Girolamo Frescobaldi, Claudio Monteverdi.
Er zat een band met Antwerpen in die muziek: Gabriëli werkte in Venetië, ook een havenstad, en het “Ave Maria” van Cacinni had Hera Wyckers op het programma gezet omdat in een andere monumentale kerk, Sint-Paulus, die zondag het feest van de Rozenkrans werd gevierd... Het volgende onderdeel bracht ons in Duitsland, met Johann Sebastian Bach, Georg Philipp Telemann, Georg Böhm, en Georg Friedrich Händel.
We eindigden dicht bij huis. We mochten luisteren naar vier Belgische componisten, communautair eerlijk verdeeld. Minder bekend misschien bij vele toehoorders, en ten onrechte, zo bleek.
Joseph Jongen, Paul De Maleingreau, Cyriel Van den Abeele: ze mogen meer gehoord worden, en de laatste niet alleen omdat afstammelingen van hem op Linkeroever wonen: dit was zeer goede en indrukwekkende muziek.
In dezelfde lijn eindigde Hera het concert met een indringende “Concert Piece” van Flor Peeters: dynamisch en helder, een feestelijk slotakkoord.
Grote namen, maar hun muziek kon gewaardeerd worden dank zij twee jonge uitstekende musici. De warme, zuivere sopraan Astrid Stockman vertolkte serene religieuze muziek van Telemann en anderen, en bracht met brio aria’s van Monteverdi en Haendel: Cleopatra – die van Julius Caesar - was even bij ons, en de muziek zelf daalde af van de berg der muzen naar de onderwereld van Orfeus.
Opera in de kerk, dat wil ik nog wel meemaken. Astrid Stockman zingt helder en doorleefd, haar stem is vol en beheerst, zowel in zachtere als in krachtige passages. De zang werd gediend door het attente orgelspel van Hera Wyckers. Haar talent kon volop zijn gangen gaan in werk voor orgel alleen: profane muziek zoals de fantasierijke orgelbewerking door Bach van een concerto van de prins van Sachsen-Weimar, en liturgische muziek, met onder meer een verrassend “Vater unser” van Böhm: we hebben op dit concert naast meer vertrouwd werk ook kennis gemaakt met ten onrechte minder bekende muziek.
Talent op de drempel
Weer heeft onze kerk een podium kunnen bieden aan jonge mensen op de drempel van hun carrière.
Wie hen voor of na de concerten van dichterbij mag leren kennen, wordt getroffen door hun vriendelijke bescheidenheid, hun onzekerheid én enthousiasme, hun dankbaarheid ook omdat zij voor ons mogen optreden. Die dankbaarheid is wederzijds. We wensen hen het grote succes toe dat ze verdienen.
En we hopelijk krijgen we nog de kans om door hun kunst geraakt te worden.
Heel veel dank en waardering gaat ook uit naar Mon en Monique Reyn - Van den Abeele. Zonder hen zouden er geen Zomerse Orgelklanken te horen zijn. En dan zouden we heel veel moois missen.
Uitkijken naar volgend jaar dus...
05.06.2011
14 tot 16 uur - In het kader van de Nationale Open Kerkendag een klavecimbelrecital door Kersten Cottyn
Intiem en zeer gesmaakt klavecimbelrecital
Vorige zondag werd voor de opening van de Nationale actiedag “OPEN KERKEN” in onze kerk een uniek klavecimbelrecital uitgevoerd.
Uniek, omdat het splinternieuwe instrument voor de eerste maal het huis van de klavecimbel bouwer Danny Bormans uit Zwijndrecht verliet en ingespeeld werd in een publieke ruimte.
Het instrument is een replica van een historisch Italiaanse klavecimbel gebouwd in 1778 door de gebroeders Cresci. Het heeft een “rococo” afwerking met lichte kleuren en gouden ornamenten en op de binnenzijde een olieverfschilderij geïnspireerd op het schilderij “Venice, San Benedetto, looking toward Fusina” van J.M.W.Turner.
Een verfijnd pareltje van technische kennis en artistiek talent.
Zowel de klavecimbelbouwer als de klavecinist Kersten Cottyn kozen voor de weekkapel als muziekruimte. En dat was een goede keuze want dit droeg bij aan de klank, de intimiteit en de gezellige sfeer.
Kersten Cottyn, één van onze beloftevolle Vlaamse klavecinisten, gaf uitleg bij elk muziekstuk en leerde ons over de geschiedenis van de klavecimbelmuziek en de Italiaanse, Engelse en Franse invloeden op de stijl van de noordelijke componisten zoals Dietrich Buxtehude, Pachelbel en de jonge J.S.Bach.
Zij speelde zowel Renaissance werken van Girolamo Frescobaldi (1583-1643) en William Byrd (1543-1623), als één van de vele suites van Johann Jacob Froberger (1616-1667), student van Frescobaldi en schepper van de klaviersuite, bestaande uit een allemande, courante, sarabande en gigue.
Ook werken van Johann Caspar Ferdinand Fischer(1661-1721), de belangrijkste inspiratiebron voor Bach’s Wohltemperierte Klavier, Antoine Forqueray(1671-1745), de meest getalenteerde viola da gambaspeler van zijn tijd (wiens werk werd omgezet voor klavecimbel) en vooral Johann Sebastian Bach (1685-1750) mochten niet ontbreken.
Tijdens de pauze waren de aanwezigen samengedrongen rond het klavecimbel waar klavecimbelbouwer Danny Bormans aan het geïnteresseerde publiek uitgebreid uitleg gaf over de bouw van zo’n instrument. Er werden ook vele vragen gesteld over o.a. de verschillende houtsoorten die in het instrument verwerkt zijn, hoe de registratie werkt, de invloed van het klimaat bij het bouwen van het instrument enz.
De sfeer was nadien zeer gemoedelijk en boeiend wanneer de kenners in dialoog gingen en enkele muzikanten uit het gezelschap zich waagden om soms aarzelend op het nieuwe klavier met succes een deuntje te spelen. Er was veel belangstelling en de aanwezigen hebben genoten van een twee uur durend heerlijk en apart klavecimbelrecital.
25.04.2011
19.30 uur - Concert 'Dubbelkorig' met Cantilene, Caljenté en Cantando (C-koren uit Ekeren)
Op Paasmaandag had een groot concert plaats van de Ekerse C-koren. 3 van de 8 koren zongen voor het eerste samen, zowat 130 uitvoerders.
Deze topkoren (recent behaalden ze nog eerste prijzen) waren het Jongerenkoor Cantilene (leeftijd tussen 18 jaar tot 25 jaar), het gemengd koor Caljenté (leeftijd tussen 25 en 45 jaar) en het Vocaal Ensemble Cantando.
De twee dirigenten zorgden voor vuurwerk dat oversloeg op het publiek. Naast enkele dubbelkorige werken van onder meer J.S. Bach, F. Mendelssohn Bartholdy, T.L. de Victoria en H. Schütz, bracht elk koor ook een greep uit het eigen repertoire.
Een prachtig Ave Maria, gratia plena (Thomas Luis de Victoria), angelus ad Pastores (Hans Leo Hassler), Ave verum corpus (Gyorgy Orban) enz. passeerden de revue.
De opbouw van het concert begon om drie uur toen alle leden massaal arriveerden. Het decor werd opgebouwd en een grote repetitie in de warme kerk vond plaats.
Door het uitzonderlijk goede weer werd er volop gepicknickt voor de kerk in de schaduw van de bomen. Om half acht zorgden de koren voor een topavond, fel gesmaakt door het publiek.
10.04.2011
15.00 uur - KMS-concert met koren - Slotmoment van de Week van de Religies en Levensbeschouwingen
De Week van Religies en Levensbeschouwingen werd opnieuw op een mooie manier afgesloten met zang en muziek uit verschillende levensbeschouwelijke tradities.
Als officiële afsluiting gaven ook de burgerlijke instanties het woord over dialoog als middel tot samenhorigheid in de samenleving. Zij mochten hun wensen omschrijven van dialoog en goede verstandhouding.
Op deze slotactiviteit kon je terecht in verschillende interreligieuze standen. Tijdens de receptie was dit een spijkerplaats voor verdere ontmoeting.
26.03.2011
20.00 uur - "Quatre mains-orgelconcert" met de jonge organisten Hera Wyckers en Nicolas De Troyer!
Meeslepend orgelconcert ... ook voor vier handen Onze Sint-Anna-ten-drieënkerk heeft een uitstekende akoestiek. Dit is weer duidelijk gebleken op zaterdagavond 26 maart, tijdens het orgelconcert dat Hera Wyckers en Nicolas De Troyer gebracht hebben.
Deze twee jonge, veelbelovende organisten konden dankbaar gebruik maken van de kwaliteit van de ruimte om hun begaafdheid tot zijn recht te laten komen. En onder hun vaardig spel liet het orgel zich van zijn beste kant horen.
Het opzet van het concert was enigszins ongewoon, tenminste binnen de orgelpraktijk waarmee de gemiddelde luisteraar mee vertrouwd is.
Zij bespeelden beurtelings het orgel solo, maar wisselden dit af met werk dat zij vierhandig brachten. Nu bleken er in de orgelliteratuur meerdere werken voor vier handen – en voeten! – geschreven te zijn. Zij konden dan ook een programma aanbieden dat liep van begin zeventiende eeuw tot de hedendaagse periode.
Ingetogen begon het concert met een werk van de Brit Nicolas Carlston: A verse for two play. Haarscherp en sereen vulde de muziek de ruimte. Dan volgde werk van J. S. Bach.
Het koraalvoorspel Nun komm, der heiden Heiland ademde verder in de meditatieve sfeer van Carlston. De volgende twee werken van Bach brachten ons in een andere stemming: een vierhandige bewerking van enkele dansen uit de Tweede orkestsuite in d BWV 1067 , en de Pastorella BWV 590.
Hera en Nicolas boden een programma dat gevarieerd was, zowel vanuit historisch standpunt, als in de aard van het gebrachte werk. De dansen van Bach horen uitvoeren op orgel was een verfrissende verrassing.
Deze afwisseling tussen iets “ontspannendere” muziek met werk dat meer de aandacht scherpte, tekende ook het vervolg van het programma. Een Fantasia in f KV 608 van W. A. Mozart bracht opnieuw een ernstige sfeer, en werd gevolgd door korte speelse stukjes van Haydn voor een Flötenuhr, tempo di menuetto – een mechanisch orgeltje - en een vierhandige bewerking voor orgel van Eine kleine nachtmusik KV 526.
Onverwacht en vertrouwd tegelijkertijd.
Het laatste deel van het programma was gewijd aan modern werk. De cirkel werd gesloten: we belandden weer in de ingetogenheid waarmee het concert begonnen was. K. Van Ingelghem heeft een weemoedig Te lucis ante terminum geschreven, een avondgebed in klanken, geïnspireerd op de gregoriaanse hyme die gezonden wordt tijdens het avondgebed. J. Alain, een veel te vroeg gestorven Frans componist, laat deze hymne ook doorklinken in zijn Postlude pour l’ office des Complies.
Hera Wyckers en Nicolas De Troyer hebben voor J. Alain een uitgesproken belangstelling, en het werd tijdens dit concert duidelijk dat zij door hem te spelen ons een groot talent laten kennen. De avond werd afgesloten met de Meditatio en Echo voor vierhandig orgel van J. Van Landeghem: een waardig orgelpunt op dit concert.
Zo aandachtig als de luisterende stilte was tijdens het orgelspel, zo luid was het gemeend applaus na afloop. Hera en Nicolas zijn geen onbekenden meer in onze kerk, meer nog: ze worden hier zeer graag gezien. We hebben al vele mooie uren aan hen te danken, en dit concert was een hoogtepunt in wat zij ons reeds geschonken hebben. De attenties en het dankwoord kwamen dan ook recht uit het hart. De talrijke aanwezigen konden daarna hun waardering delen bij een glas achteraan in de kerk. De commentaar was eensluidend: we kijken uit naar de volgende orgelconcerten. Marc Tassier
19.12.2010
19.00 uur - Leerlingenconcert- Muziekacademie van Antwerpen (MAGO)
Zondagavond 19 december had om 19 uur voor het eerst een concert van de muziekacademie van Linkeroever plaats in de Sint-Anna-ten-Drieënkerk.
Bedoeling is meer naar buiten te komen en zo ook bekender te worden. Velen vinden immers niet direct de weg naar de muziekschool zo mooi verborgen in het groen.
Het decor in de kerk, maar ook daarbuiten was prachtig.
Er viel massaal veel sneeuw, zodat het programma een beetje overhoop werd gehaald.
Mensen die van verder kwamen, geraakten er gewoon niet.
De kerk was volledig vol gelopen. Het werd een aangenaam concert, vlot, plezant en vooral niet stijf.
Kortom, eentje om van te genieten.
Iedereen was na afloop dan ook vol lof over de vele jonge zangertjes, de strijkers, het saxofoon ensemble, de koperblazers, de dwarsfluiten enz.
Dit is voor herhaling vatbaar.
De wereldwinkel zorgde voor de innerlijke mens met een drankje.
18.12.2010
19.00 uur - Linkeroever zingt kerst - Music For Life
Op zaterdag 18 december was de aftelling begonnen. Heel Antwerpen, heel Vlaanderen, heel het land heeft het geweten. Een actie voor miljoenen weeskinderen van gestorven AIDS-ouders. Op de radio startte de actie precies om 19 uur.
Op hetzelfde moment startte al een actie in onze kerk. De VZW Anna³ was hiervoor verantwoordelijk, vele mensen hebben zich van hun beste kant laten zien.
Het begon al ’s ochtends vroeg. Het had geweldig gesneeuwd en alle wegen voor de kerk, tot aan het SAC moesten vrij gemaakt worden.
Een hels werk. Dan een tent opzetten waarin ’s avonds gluhwijn, jenever, warme chocomelk enz…kon gedronken worden. Alles verlichten en versieren, de eerste kerstbomen in de kerk rechtzetten en een geweldige technische installatie opbouwen.
We zouden een hele avond kerstliederen van alle tijden zingen.
Om 19 uur zette Klankjorum het eerste nummer in.
Een grote schare zangers zongen met veel goesting en vuur, het was immers voor het goede doel! Moest het weer wat beter geweest zijn, zouden we zeker een volle kerk gehad hebben.
Geweldige muzikanten hebben de liederen begeleid. Zelfs de organist van de kathedraal had er zich voor vrijgemaakt.
Marianne en Johan leidden de zang op een zeer aangename manier. Tijdens de liederen kon men de teksten aflezen en kreeg men een evocatie van sfeerbeelden van onze linkeroever. Knap werk !!
Net voor de pauze werden we nog eens aangemaand om net iets meer te geven dan we van plan waren. Een nieuw stadsgedicht werd ter plaatse gemaakt en voorgedragen. Een stevige borrel in de sneeuw, (vroeger zouden we er geld voor geven) heeft ons opgewarmd. De Pleplo stond weeral in voor de bediening.
Een geweldig 2e deel met weer een optreden van Les Voix Perdues, gouden stemmen die precies vanuit de hemel kwamen, maakte die avond nog mooier.
Het publiek heeft woord gehouden.
De opbrengst voor Music For Live bedroeg maar eventjes 1071,68€. Een plezant delegatie trok daarna naar de Groenplaats om de cheque te overhandigen in het Glazen Huis van Studio Brussel. De hele meute op de Groenplaats werd er niet stil van, een geweldig applaus kon men bijna tot op de Linkeroever horen…en weer kunnen een paar weeskindjes terug thuis komen.
zomer 2010
Zomer orgelspel tijdens de tentoonstelling MYSTIEK EN MYTHE
in tekens en schrifturen van Veerle Rooms
25.07.2010
Peter Maus speelde:
J.J.Froberger
J.S.Bach
J.L.Krebs
F.Peeter
C.H.Parry
D.Buxtehude
Peter Maus (°Antwerpen, 1983) startte op 6-jarige leeftijd met pianostudies en zong van 1991 tot 2005 in het Antwerps Kathedraalkoor. Hij studeert orgel aan het Lemmensinstituut bij Reitze Smits en Peter Pieters, en daarnaast intensief zang en koordirectie.
Hij zong de voorbije jaren in diverse ensembles zoals Currende, La Petite Bande, Kathedraalkoren van Antwerpen en Brussel en het Kamerkoor van het Lemmensinstituut, onder leiding van dirigenten als Erik Van Nevel, Kurt Bikkembergs, Sigiswald Kuijken, Jan Vuye, Edmond Saveniers, ...
Als organist/pianist is hij actief als organist van de Sint Laurentiuskerk te Hove, samen met Joris Lejeune. Verder is hij docent en begeleider aan de Koorschool in DeSingel en repetitor van het Antwerps Kathedraalkoor.
Als zanger is hij lid van professionele ensembles als ‘Psallentes’ onder leiding van Hendrik Vanden Abeele en het 'Antwerps Mannenkoor' en is hij regelmatig als cantor te beluisteren in de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwekathedraal.
Als koorleider is hij verbonden aan de Benedictijnerabdij Keizersberg te Leuven, waar hij als dirigent van de Cantores jaarlijks een zestal radiomissen verzorgt en tevens concerten, vorig jaar onder meer te Semmerzake (Sint-Pietersbandenkerk) en te Mechelen (Kathedraal). Sinds september 2009 is hij bovendien actief als docent AMV/samenzang aan de stedelijke muziekacademie van Sint-Pieters-Woluwe.
08.08.2010
Nicolas De Troyer
speelde: J.P.Sweelinck
M.Weckmann
J.A.Reincken
K.Van Ingelgem
F.Peeters
Nicolas De Troyer (°1984) begon op zevenjarige leeftijd met pianostudies bij Marie Kuijken.
Een jaar later volgde hij in de muziekacademie te Lokeren zijn eerste orgellessen.
Naar dit instrument ging zijn ware voorliefde.
Na zijn humaniorastudies te Dendermonde, besloot Nicolas verder te studeren aan het Lemmensinstituut te Leuven in de orgelklas van de heren Reitze Smits en Luc Ponet.
Hij behaalde er in 2007 de graad van ‘meester in de muziek’ met de grootste onderscheiding voor zijn hoofdinstrument orgel.
Momenteel studeert hij er nog klavecimbel bij mevrouw Kris Verhelst en de specialisatieopleiding orgel.
Deze studies combineert Nicolas met de opleiding musicologie aan de K.U. Leuven.
In 2002 werd Nicolas De Troyer laureaat van de Axion Classics-wedstrijd van Dexia Bank.
In 2006 werd hij winnaar van het elfde internationale orgelconcours te Leiden in de categorie ‘Orgelmuziek XXe eeuw’.
In 2007 werd hij laureaat van het twaalfde internationale César Franckconcours te Haarlem.
Nicolas is sinds 2009 aangesteld als praktijkassistent geschreven harmonie aan het Lemmensinstituut te Leuven. Hij is tevens leraar orgel en begeleidingspraktijk in de muziekacademie te Hamme (Oost-Vlaanderen).
Sinds 2008 is hij titularis-organist van het historische orgel van de Sint-Pauluskerk te Antwerpen.
Nicolas is tevens verbonden als organist aan de dekanale Sint-Pieterskerk te Hamme en de Dominicanenkerk te Brussel.
Hera Wyckers (geboren in 1988) startte haar muziekopleiding op haar zevende met initiatielessen aan de stedelijke academie van Sint-Niklaas. Daar begon ze twee jaar later met orgel, eerst bij Véronique Van Damme en later in de academie van Bornem bij Jan Van Landeghem.
Ze volgde ook klavecimbel bij Christine Wauters. Voor beide disciplines studeerde ze in 2006 af met grootste onderscheiding.
Ze houdt ook veel van zingen: ze nam zanglessen bij Godfried Van De Vyvere en zong in het kinderkoor Mozaïek, het jeugdkoor Gynaika en gemengd koor Capella Vocale.
Hera werd reeds laureate van verschillende wedstrijden waaronder Jong-Tenuto (2000), orgelconcours “Pierre Froidebise” in Ath (2004), Vlaamse Orgeldagen in Hoogstraten (2005) en Dexia Classics (2006).
In september 2006 startte Hera haar studies orgel aan het Lemmensinstituut te Leuven bij Reitze Smits en Peter Pieters, waar ze in juni 2009 haar bachelordiploma behaalde met grote onderscheiding. Momenteel werkt zij aan haar masteropleiding.
Daarnaast volgde ze masterclasses bij verschillende gerenommeerde organisten, waaronder Theo Jellema, Olivier Latry en Wolfgang Zerer.
Sinds maart 2008 is Hera organiste aan de Sint-Pieterskerk te Hamme en regelmatig begeleidt ze orkestmissen in de Sint-Pauluskerk te Antwerpen.
Hera is voor de Sint-Annakerk geen ongekende meer: Regelmatig komt ze er het Sint-Annakoor begeleiden op concerten en vieringen. Vorige zomer vergastte ze de bezoekers van de tentoonstelling VerBEELDing van Willem Vermandere reeds op een aantal orgelbespelingen.
05.09.2010
Gert Amerlinck
speelde: J.S.Bach
F.Mendelsohn
J.G.Rheinberger
C.Saint-Saëns
Dubbelconcert samen met Ellen Van den Brande op cello .
Gert Amerlinck (Deinze, 1988) begon op 6-jarige leeftijd met pianostudies aan het jeugdmuziekatelier te Waregem en vervolgens bij Willy Neyt in zijn woonplaats Zulte, filiaal van de stedelijke muziekacademie te Deinze.
Zijn orgelstudies startte hij bij Pieter Lambert aan laatstgenoemde academie. Hij studeerde nadien orgel en muziekschriftuur bij Joost Prove, en piano bij Wilfriede Beutler aan de stedelijke muziekacademie te Waregem.
Zijn middelbare studies volgde hij aan het O.-L.-V.-Hemelvaartinstituut te Waregem, waar hij tevens de begeleider was van het schoolkoor "Sjaloom". In augustus 2005 werd hij 1ste laureaat van de Vlaamse orgeldagen te Hoogstraten, georganiseerd door "Het Orgel in Vlaanderen".
In november 2006 werd hij laureaat van de wedstrijd "Dexia Classics 2006".
In september 2008 kreeg hij te Kortrijk de “Prijs van het publiek” voor de “orgelbespelingen Sint-Maarten 2008”.
Sinds september 2006 zet hij zijn muziekstudies verder aan het Lemmensinstituut te Leuven, waar hij orgel studeert in de klas van Reitze Smits en Luc Ponet.
Als organist is hij verbonden aan de St. Petrus- en Paulusparochie te Zulte. Sinds 2008 is hij ook als organist verbonden aan de Dominicanenkerk te Brussel.
Tevens trad hij als basso-continuospeler reeds op met het barokensemble Ad Mosam (NL), ensemble X-travaganza i.s.m. het Vlaams Radio Koor. Samen met celliste Ellen Van den Brande vormt Gert een muzikaal duo, waarbij hij het orgel zowel begeleidend als solistisch gebruikt. (website Gert Amerlinck).
Ellen Van den Brande
Ellen Van den Brande (°1988) volgde celloles bij Lutgart Spillebeen in de Stedelijke Academie voor Muziek, Woord en Dans te Mortsel. Ze behaalde daar in 2006 de Prijs Rotsaert.
Na het secundair onderwijs (Grieks-Latijn) in het Sint-Ritacollege te Kontich startte ze in het Lemmensinstituut in Leuven haar cello-opleiding bij Hans Mannes.
Op jonge leeftijd was ze celliste bij het Symfonisch Kinderorkest van Vlaanderen. Ter gelegenheid van het cellofestival speelde ze in de Sint-Andrieskerk in Antwerpen.
In juli 2004 kreeg ze een beurs voor een muziekstage in Blue Lake, Michigan (VS).
In 2007 was ze de celliste van de kleinkunstgroep Al’Dente.
Van 2002 tot 2008 speelde Ellen cello bij het Symfonisch Ensemble Ekeren.
Sinds 2008 is ze celliste in het Jeugd en Muziek Orkest van Antwerpen o.l.v. Ivo Venkov. Met deze symfonische orkesten had ze concerten op verschillende plaatsen in Vlaanderen, Luxemburg, Slovenië en Spanje.
In het kader van haar opleiding neemt ze ook deel aan diverse tijdelijke projecten. Zo participeerde ze in december 2008 in een concert met het Vlaams Radio Orkest. Samen met organist Gert Amerlinck vormt Ellen een muzikaal duo, waarmee ze o.a. concerten gaf in Gent, Brussel, Den Haag (NL) en Brouwershaven (NL).
19.09.2010
Hugo Bakker speelde:
C.P.E.Bach
P.Hofhaimer
G.Böhm
J.J.Froberger
H.Purcell
G.Bovet
Hugo Bakker (°1985) studeerde Orgel en Kerkmuziek aan het Rotterdams Conservatorium bij (o.m.) Bernard Winsemius.
Hij zette zijn studies voort bij Reitze Smits en Luc Ponet aan het Lemmensinstituut te Leuven. Tevens studeert hij geschiedenis aan de Universiteit Leiden.
Hij won prijzen op concoursen in Maassluis en Zierikzee.
Als cantor-organist is hij verbonden aan de Vredeskapel in Den Haag.
Annelies Focquaert (1977) behaalde in 2001 haar diploma orgel in de klas van Joris Verdin aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen, waar zij ook klavecimbel en blokfluit volgde.
Na deze studies werd zij aangenomen aan het Orpheusinstituut, waar ze eind juni 2006 laureate werd met een onderzoeksproject rond Jacques-Nicolas Lemmens. In februari 2008 startte ze aan de AUHA (Associatie Universiteit Antwerpen - Artesis Hogeschool) met een onderzoeksproject rond de stichting van het Lemmensinstituut, dat afgerond werd in maart 2009.
Op hetzelfde moment startte zij met een Doctoraat in de Kunsten aan dezelfde AUHA over Jacques-Nicolas Lemmens.
Na diverse opdrachten als lerares orgel, toetsinstrumenten, blokfluit en notenleer en als projectcoördinator voor het Orgel in Vlaanderen vzw, werkt ze sinds 2005 als projectcoördinator voor het Studiecentrum voor Vlaamse Muziek vzw in Antwerpen.
Ze is als organiste verbonden aan het historische orgel van Longueville.
Naast verschillende orgelconcerten in Frankrijk en België, verzorgde ze ook de begeleiding (op orgel of op harmonium) van koren en ensembles als het Vlaams Radio Koor en Vlaams Radio Orkest, het Choeur de Namur en het Prometheusensemble en Oxalys ensemble, in producties rond Pärt, Honegger, Kee-Yong-Chong, Rossini, Strauss, Debussy, Kagel (onder leiding van Kagel), en Mahler.
21.05.2010
20.00 uur - Groot enthousiasme bij orgelcreatie "Ad Id Temporis" van Nicolas De Troyer.
Algemene toejuiching na eerste uitvoering orgelcreatie AD ID TEMPORIS.
Het slotconcert voor de tentoonstelling van Angela Glajcar mocht rekenen op een grote belangstelling. De jonge organist Nicolas De Troyer koos voor zijn concert een programma met hoge moeilijkheidsgraad.
Als opening speelde hij “Praeludium in C BWV 547” van J.S.Bach, waarna hij aan het publiek de keuze van zijn volgende werken toelichtte en verklaarde.
Hij vervolgde met “Les eaux de la grâce” uit “Les Corps glorieux” van Olivier Messiaen.
Als centraal deel koos hij zijn creatie Ad id Temporis geïnspireerd op het werk van Angela Glajcar wat een langdurig applaus uitlokte bij alle aanwezigen.
Het concert vervolgde met J.S.Bach “Alle in Gott in der Höhe sei Ehr BWV 662”.
Van Jean-Louis Florentz werd “Harpe de Marie” uit “Laudes” gespeeld, en het schitterende concert werd afgesloten met F.Mendelsshon-Bartholdy’s “Variations sérieuses op.54” (een bewerking voor orgel door Reitze Smits).
Tijdens de nabespreking in de korte receptie volgend op het concert, spraken enkele professionele organisten zich zeer lovend uit over de keuze en uitvoering van J.L.Florentz met een perfecte registratie door de jonge organiste Hera Wyckers, vriendin van Nicolas De Troyer.
Deze organisten waren speciaal naar het concert gekomen om de creatie van Nicolas De Troyer mee te maken, maar spraken hun hoge waardering uit voor de durf van beide jonge organisten de toch zeer moeilijke Florentz uit te voeren die in de hedendaagse programma’s bijna niet meer voorkomt.
Over de nieuwe orgelcreatie Ad id Temporis waren de meningen van de experten unaniem positief, een compositie die AF is, mooi van opbouw, uitstekende uitvoering, geformuleerd in orgeljargon : de compositie STAAT ER.
Alle aanwezigen hadden geen superlatieven genoeg om de kennis en de kunde van de componist-organist onder woorden te brengen.
12.03.2010
20.00 uur - Luk Bastiaens - orgelconcert tijdens de tentoonstelling van Angela Glajcar.
In een kerk badend in de sfeer van de tentoonstelling van Angela Glajcar mocht Voorzitter Erik Balbaert, de organist Luk Bastiaens en de aanwezigen verwelkomen.
'Het orgel verdient een grotere uitstraling, niet alleen voor de eredienst maar ook voor de vele toekomstige concerten.', zo stelde hij. Na een zeer interessante inleiding door begenadigd spreker, Luc Callewaert, leraar piano en 1ste prijs Muziekgeschiedenis van de Academie van Beveren, bracht organist en virtuoos Luk Bastiaens een schitterend barokconcert met werken van Georg Muffat, Johann Pachelbell, Dietrich Buxtehude en wie niet mocht ontbreken, Johann Sebastian Bach.
Van deze laatste speelde hij enkele werken speciaal geschreven voor deze passietijd.
Luk Bastiaens is een gerespecteerd en internationaal bekend orgel pedagoog. Hij is docent orgelkunde aan het Lemmensinstituut te Leuven en hoofdredacteur van het Belgisch tijdschrift “ Orgelkunst”.
De video projectie op groot scherm die ondertussen een traditie geworden is in deze kerk werd door de aanwezigen zeer gesmaakt. Koen Meesens, de cameraman van dienst, liet door zijn opnames zien dat orgelspelen een hele krachttoer is en toonde met sprekende beelden dat het voetklavier een integraal onderdeel is van een orgelrecital.
Edmond Reyn dankte na afloop Luk Bastiaens, Luc Calewaert alsook Koen Meessens voor het sfeervolle concert, de leerrijke uitleg en de mooie video beelden.
De aanwezigen beaamden dit met hun applaus en vonden dat de afwezigen iets gemist hebben. Ook de organist dankte ons achteraf en vond het een hele eer om in deze sfeervolle kerk te mogen concerteren.
------------------------
Luk Bastiaens studeerde aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium te Antwerpen.
Hij is docent orgel, vakdidactiek orgel en orgelkunde aan het Lemmensinstituut te Leuven waar hij eveneens de orgelafdeling coördineert.
Aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel is hij opleidingshoofd van de specifieke lerarenopleiding.
Sedert 1984 is hij redactielid van het tijdschrift 'Orgelkunst'.
In 1995 werd hij, in opvolging van Kamiel D'Hooghe, hoofdredacteur van dit tijdschrift.
Luk Bastiaens concerteerde in diverse landen van Europa en realiseerde opnames voor VRT, RTBF, de Spaanse en de Poolse radio.
Daarnaast realiseerde hij LP's en CD's te Belsele, Laken, Haringe, Massenhoven, Leuven, Vlierbeek, Herentals, Pulle en Langdorp.
02.01.2010
20.00 uur - Requiem van Gabriël Fauré - wintervuurconcert in de Sint-Anna-ten-Drieënkerk
Als slot van WINTERVUUR 2009-2010 stelde de vzw ANNA3 op 2 januari de modernistische parochiekerk St.Anna-ten-Drieën open voor een muziekuitvoering door de leerlingen van het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen.
Als inleiding voor het concert speelden twee jonge organisten, leerlingen van Joris Verdin, een compositie van Mendelsohn gevolgd door 2 delen uit "La Nativité" van Messiaen. Deze orgelklanken brachten de kerk in de gewenste serene stemming voor de liturgische koormuziek.
Een voltallig vierstemmig gemengd leerlingenkoor voerde het vermaarde "Requiem van Fauré" uit. Dat bestond uit 7 delen van de gregoriaanse uitvaartmis. Vier leerlingen traden om beurten op als dirigent en het werk werd begeleid door een violiste en een derde talentvolle organist.
De solopartijen werden gebracht door een sopraan en een bariton.
De kerk was voor de gelegenheid volledig volgelopen en als slotapplaus kregen de jonge muzikanten een welverdiende staande ovatie.
Dit optreden past volledig in de doelstellingen en gedachtengang van de ANNA3 vzw die erop gericht zijn jonge talenten een podium te bieden.
De C-Koren uit Ekeren zijn de grootste koororganisatie van België met 370 zangers: gemengde koren, vocale ensembles, een kinder-, jeugd- en jongerenkoor enz.
Ondanks het warme broeierige weer en de onheilspellende weersvoorspellingen kwamen de echte muziekliefhebbers afgezakt voor de “Zomerse orgelklanken” uitgevoerd door de Nederlandse organist, Hugo Bakker. 
De troostende melancholie van de hobo
Slotconcert zomerse orgelklanken - Hera Wyckers en Astrid Stockman
smaakt klavecimbelrecital
De Week van Religies en Levensbeschouwingen werd opnieuw op een mooie manier afgesloten met zang en muziek uit verschillende levensbeschouwelijke tradities. 
Meeslepend orgelconcert ... ook voor vier handen
Zondagavond 19 december had om 19 uur voor het eerst een concert van de muziekacademie van Linkeroever plaats in de Sint-Anna-ten-Drieënkerk. 
Op zaterdag 18 december was de aftelling begonnen. Heel Antwerpen, heel Vlaanderen, heel het land heeft het geweten. Een actie voor miljoenen weeskinderen van gestorven AIDS-ouders. Op de radio startte de actie precies om 19 uur. 
